Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

siculae N F

  • 1 elaboro

    ēlăbōro, āre, āvi, ātum [st1]1 - intr. - travailler avec soin, s’appliquer fortement, s'efforcer.    - in aliqua re elaborare: s’appliquer à qqch, porter ses efforts sur qqch.    - in rem elaborare: s’appliquer à qqch, porter ses efforts sur qqch.    - ei in omnia elaborandum est, Quint. 2, 8, 8: il faut qu'il s'occupe sérieusement de tout.    - elaborare ut: s’efforcer de.    - adulescentis nobilis elabora ut habeas, Cic.: efforce-toi d'avoir de ton côté les jeunes nobles.    - facere elaborarunt, Quint. 3, 8, 58: ils s'efforcèrent de faire.    - nostra (aetas), cui docendae priores elaborarunt, Quint. 12, 11, 22: notre époque, que tous les âges précédents ont concouru à instruire. [st1]2 - tr. - faire avec application, élaborer, perfectionner; produire par le travail.    - non Siculae dapes dulcem elaborabunt saporem, Hor. C. 3: même les mets de Sicile ne parviendront pas à avoir une douce saveur.    - quicquid elaborari potuerit, Cic. Fam. 9, 16: tout ce qu'il aura été possible de faire.    - nos modo dignum aliquid auribus elaboremus, Plin. Ep. 4, 16: il ne revient quà nous de produire des ouvrages dignes de leurs oreilles.    - opus tam elaboratum, Cic.: oeuvre d'art d'un travail si parfait.
    * * *
    ēlăbōro, āre, āvi, ātum [st1]1 - intr. - travailler avec soin, s’appliquer fortement, s'efforcer.    - in aliqua re elaborare: s’appliquer à qqch, porter ses efforts sur qqch.    - in rem elaborare: s’appliquer à qqch, porter ses efforts sur qqch.    - ei in omnia elaborandum est, Quint. 2, 8, 8: il faut qu'il s'occupe sérieusement de tout.    - elaborare ut: s’efforcer de.    - adulescentis nobilis elabora ut habeas, Cic.: efforce-toi d'avoir de ton côté les jeunes nobles.    - facere elaborarunt, Quint. 3, 8, 58: ils s'efforcèrent de faire.    - nostra (aetas), cui docendae priores elaborarunt, Quint. 12, 11, 22: notre époque, que tous les âges précédents ont concouru à instruire. [st1]2 - tr. - faire avec application, élaborer, perfectionner; produire par le travail.    - non Siculae dapes dulcem elaborabunt saporem, Hor. C. 3: même les mets de Sicile ne parviendront pas à avoir une douce saveur.    - quicquid elaborari potuerit, Cic. Fam. 9, 16: tout ce qu'il aura été possible de faire.    - nos modo dignum aliquid auribus elaboremus, Plin. Ep. 4, 16: il ne revient quà nous de produire des ouvrages dignes de leurs oreilles.    - opus tam elaboratum, Cic.: oeuvre d'art d'un travail si parfait.
    * * *
        Elaboro, elaboras, pen. prod. elaborare. Cic. Peiner, Prendre grande peine, et travailler à faire quelque chose.
    \
        Elaborare ad iudicium alterius. Cic. Peiner pour satisfaire au contentement d'autruy.
    \
        Elaborare in aliquid. Quintil. Travailler à quelque chose.
    \
        Elaborare aliquid. Plinius. Faire quelque chose par art, et proprement, Elaborer quelque chose.
    \
        Elaborare saporem dicuntur epulae. Horat. Faire ou donner appetit.

    Dictionarium latinogallicum > elaboro

  • 2 sulcamen

    sulcāmen, inis n. [ sulco ]

    Латинско-русский словарь > sulcamen

  • 3 ambio

    amb-io, īvī, u. iī, ītum, īre (v. amb u. eo, wiewohl es nicht nach eo, sondern regelmäßig nach der vierten Konjugation flektiert wird: nur vom Imperf. auch ambibat b. Liv. 27, 18, 6. Ov. met. 5, 361. Plin. ep. 6, 33, 3. Tac. ann. 2, 19 u. arch. Plusqu.-Perf. ambissit = ambisset, Plaut. Amph. prol. 69 u. 71), I) herumgehen um etw., A) eig.: ut terram lunae cursus proxime ambiret, Cic.: curruque atrorum vectus equorum ambibat Siculae cautus fundamina terrae, Ov.: iubet a civibus urbem ambiri, Lucan. – insbes., meidend einen Ort umgehen, deviis plerumque itineribus ambiens patriam et declinans, Tac. ann. 6, 15. – B) übtr.: a) um etw. herumgehen, -laufen = etw. umgeben, insula, quam amnis Euphrates ambiebat, Vell.: muros turresque urbis praealtum mare ambiebat, Curt.: silvas profunda palus ambibat, Tac.: porticus, quis templum ambiebatur, Tac.: gemma pallida ambiente circulo aurei coloris, Plin.: densa circumstantium corona latissimum iudicium multiplici circulo ambibat, Plin. ep.: undique ambientibus ramis, Curt. – b) etw. »um etwas herumgehen od. laufen lassen« = mit etw. umgeben, plagis silvas, Ov.: vallum armis, mit Waffen umziehen (mit Soldaten umstellen), Tac.: propriis quaeque domus muris ambiretur, jedes Haus sollte rings seine eigenen Mauern haben, Tac.: clypei oras ambiit auro, faßte ein, Verg. – dah. im Bilde, insidiis quid nunc fallacibus ambit? umgarnt, Val. Flacc. 5, 631. – II) als Bittsteller herumgehen, A) bei mehreren, die etw. zu entscheiden haben, um ihre Stimme, ihr Fürwort sie angehen, bei ihnen anhalten, absol., vicatim ambire, Cic.: m. Acc. pers., amicos, den Fr. um den Bart gehen, Ter.: amicos per reges, Lampr.: singulos ex senatu, Sall.: m. Acc. rei, palmam histrionibus, Plaut. Amph. prol 69: opes, honores, Boëth. cons. phil. 3. metr. 8. v. 20. – m. ad u. Akk., ad id, quod agi videbatur, ambientes, zur Erreichung des fraglichen Gegenstandes, Liv. 2, 3, 6 (u. so Augustin. de civ. dei 5, 12): mit folg. ut u. Konj., Suet. Caes. 18, 2, od. m. folg. ne u. Konj., Suet. Aug. 31, 3. – insbes., von den Bewerbern um ein Amt, die von einem Bürger zum andern gingen und ihn um ihre Stimme baten, angehen um die Stimme, absol., Plaut. Amph. prol. 71. Cic. Phil. 11, 19. – m. Acc. des Amtes, quasi magistratum sibi ambiverit, Plaut. Amph. prol. 74. – im Passiv m. Nom. der Pers., populus facit eos (kürt die zu Ämtern), a quibus est maxime ambitus, Cic. Planc. 9: cives... mandant imperia, magistratus, ambiuntur, rogantur, Cic. de rep. 1, 47. – B) einen einzelnen bittend angehen, ihm nahen, sich an ihn wenden, um etw. zu erlangen, jmd. um etw. ersuchen, vitulam non blandius ambit torva parens, Claud.: u. so reginam affatu, der K. mit freundlichem Worte nahen, Verg.: conubiis ambire Latinum, die Werbung (um die Tochter) an L. richten, Verg.; vgl. pauci, qui ob nobilitatem plurimis nuptiis ambiuntur, mit denen um ihres Adels willen von allen Seiten Eheverbindungen gesucht werden, Tac.: te pauper ambit sollicitā prece ruris colonus, dir naht mit heißem Flehn, Hor.: ille unus ambiri, coli, ihn allein umdrängt (sucht), verehrt alles, Tac. – m. ad u. Akk., ambiendum mihi fuit ad angulos? quā prece? quibus sacramentis? Augustin. conf. 10, 42. – m. ut u. Konj., ambite, ut perveniatis ad eam, Augustin. serm. 391, 15. – m. Infin., ambis inhaerere etc., Augustin. ep. 26, 2: donec ultro ambiretur delatum ab Augusto consulatum accipere, Tac. ann. 2, 43; vgl. ambissent laudare diem, würden sich's als Ehre ausgebeten haben, Stat. silv. 1, 2, 254.

    lateinisch-deutsches > ambio

  • 4 elaboro

    ē-labōro, āvī, ātum, āre, I) intr. sich abmühen, sich eifrig bemühen, -anstrengen, es sich angelegen sein lassen, eifrig streben, sich bestreben, gew. m. in u. Abl. (s. Beier u. Heus. Cic. de off. 1, 1, 3), utroque in genere, Cic.: in litteris, Cic.: in quibus (elementis) et ipsis parum elaboratur, Tac. dial. – selten m. in (nach... hin) u. Akk., non in unam partem aliquam, sed in omnia, Quint. 2, 8, 8: m. Dat. Gerund., cui (aetati) docendae priores elaborarunt, Quint. 12, 11, 22. – m. folg. ut u. Konj., Cic. u.a.: in eo quoque elaborare, ut etc., Cic.: multum el., ut etc., Scrib.: nihil aeque elaboravit, quam ut etc., er ließ sich nichts so angelegen sein, Suet. – m. folg. Infin., breviores commentarios facere, Quint. 3, 8, 58 (Meister liest laboraverunt): alqd perfecte discere, Augustin. conf. 4, 3. – absol., Q. Cic. de pet. cons. 24. – II) tr. etw. ins Werk setzen, betreiben, bearbeiten, ausarbeiten, bereiten, a) im allg.: Aegina candelabrorum superficiem duntaxat elaboravit, sicut Tarentum scapos, Plin.: si (poëtae) dignum aliquid elaborare et efficere velint, Tac. dial.: non Siculae dapes dulcem elaborabunt saporem, verschaffen, Hor.: quicquid ars ulla luxuriae elaboravit, Sen. – im Passiv, dextrum (brachium portus) elaboratur, ist im Werke, ist im Werden begriffen, Plin. ep.: in ingenio quoque, sicut in agro, quamquam diu serantur atque elaborentur, gratiora tamen, quae sua sponte nascuntur, Tac. dial.: sic habeto, quicquid elaborari aut effici potuerit ad istorum benevolentiam conciliandam, summo studio me consecutum esse, Cic.: praeterea elaboratam hanc artem Etruriae, Plin.: elaboratum a parentibus imperium, Iustin.: causae diligenter elaboratae et tamquam elucubratae, Cic.: Panegyricus Isocratis decem annis elaboratus, Quint. – b) insbes., Partic. ēlabōrātus, a, um, α) herausgeputzt, cum incederet elaboratus ad speciem, Macr. sat. 3, 13, 5. – β) sorgfältig ausgearbeitet, versus ornati elaboratique, Cic.: übtr., v. Redner, Corvinus in verbis magis elaboratus, durchgebildeter, Tac. dial. – im Ggstz. zum Natürlichen = gekünstelt, gesucht, el. concinnitas, Cic.: nihil arcessiti et elaborati, Quint.

    lateinisch-deutsches > elaboro

  • 5 inclemens

    in-clēmēns, mentis, unglimpflich, schonungslos, unerbittlich streng, non senatus inclementior fuit, quam vos universi, Cic.: dictator, Liv.: inclementiori verbo appellare, Liv.: aulae Siculae inclementissimus incubator, Macr.

    lateinisch-deutsches > inclemens

  • 6 ambio

    ambĭo, īre, ĭi (īvi), ītum [amb + eo]    - tr. et qqf. intr. [st2]1 [-] aller autour, tourner autour. [st2]2 [-] entourer, encercler, ceindre. [st2]3 [-] tourner autour de (qqn), circonvenir, solliciter, faire des démarches, courtiser, flatter. [st2]4 [-] briguer (une magistrature).    - 4 ème conjugaison, sauf parfois à l'imparfait: ambibat.    - ambire oras vestis auro, Virg.: border d'or la frange d'un habit.    - ambire fortunam, Hor.: courir après la fortune.    - ambitur consulatum accipere, Tac. A. 2, 43: on le presse d'accepter le consulat.    - insula, quam amnis Euphrates ambiebat, Vell. 2: île que l'Euphrate entourait de ses eaux.    - qui ob nobilitatem plurimis nuptiis ambiuntur, Tac. G. 18: qui, en raison de leur noblesse, sont sollicités pour plusieurs unions.    - conubiis ambire Latinum, Virg. En. 7: courtiser Latinus en vue du mariage.    - cum... et ambienti ut legibus solveretur multi contra dicerent, Suet.: et comme beaucoup s'opposèrent à ses démarches pour s'affranchir de la loi.    - subj. parf. arch.: ambissit, ambissint = ambiverit, ambiverint.    - ind. futur arch.: ambibo, is... = ambiam, es...    - ind. imparf. arch.: ambibam, as... = ambiebam, as...
    * * *
    ambĭo, īre, ĭi (īvi), ītum [amb + eo]    - tr. et qqf. intr. [st2]1 [-] aller autour, tourner autour. [st2]2 [-] entourer, encercler, ceindre. [st2]3 [-] tourner autour de (qqn), circonvenir, solliciter, faire des démarches, courtiser, flatter. [st2]4 [-] briguer (une magistrature).    - 4 ème conjugaison, sauf parfois à l'imparfait: ambibat.    - ambire oras vestis auro, Virg.: border d'or la frange d'un habit.    - ambire fortunam, Hor.: courir après la fortune.    - ambitur consulatum accipere, Tac. A. 2, 43: on le presse d'accepter le consulat.    - insula, quam amnis Euphrates ambiebat, Vell. 2: île que l'Euphrate entourait de ses eaux.    - qui ob nobilitatem plurimis nuptiis ambiuntur, Tac. G. 18: qui, en raison de leur noblesse, sont sollicités pour plusieurs unions.    - conubiis ambire Latinum, Virg. En. 7: courtiser Latinus en vue du mariage.    - cum... et ambienti ut legibus solveretur multi contra dicerent, Suet.: et comme beaucoup s'opposèrent à ses démarches pour s'affranchir de la loi.    - subj. parf. arch.: ambissit, ambissint = ambiverit, ambiverint.    - ind. futur arch.: ambibo, is... = ambiam, es...    - ind. imparf. arch.: ambibam, as... = ambiebam, as...
    * * *
        Ambio, ambis, ambiui, ambitum, penul. prod. ambire. Ex Am, et Eo, is, b interposita. Cic. Environner, Entourer.
    \
        Ambire baculum nexibus. Ouid. Estre entorteillé tout autour.
    \
        Ambire litora natatu. Stat. Aller autour.
    \
        Ambibat fundamina Siculae terrae. Ouid. Il alloit à l'entour.
    \
        Ambire. Cic. Pourchasser d'avoir quelque chose et briguer.
    \
        Ambire reginam affatu. Virgil. La circonvenir et tromper, ou abuser de parolles.
    \
        Ambit vocibus variis. Valer. Flac. Il circonvient et decoit.
    \
        Callimachus ambisset laudare hunc diem. Stat. Eust desiré, etc.

    Dictionarium latinogallicum > ambio

  • 7 conspectus

    [st1]1 [-] conspectus, a, um: a - part. passé de conspicio.    - quo conspecto Arabs quidam, gladium clipeo tegens, genibus regis advolvitur, Curt. 4, 6: en le voyant, un Arabe, cachant son épée derrière son bouclier, vient se jeter aux genoux du roi. b - visible, apparent.    - Liv. 22, 24, 5 ; 32, 5, 13, etc. c - qui attire les regards, remarquable.    - Virg. En. 8, 588 ; Liv. 45, 7, 3    - conspectior, Ov. M. 4, 796 ; Liv. 2, 5, 5 ; Tac. H. 4, 11. [st1]2 [-] conspectŭs, ūs, m.:    - dat. conspectu, Amm. 25, 10, 3. a - action de voir, vue, regard.    - in conspectum alicui se dare, Cic. Verr, 5, 86: s'offrir à la vue de qqn.    - in conspectum alicujus se committere, Cic. Verr. 4, 26: oser se présenter (se risquer) aux regards de qqn.    - in conspectu multitudinis, Caes. BG. 5, 56, 2: sous les yeux de la foule.    - eum venire in conspectum suum vetuit, Cic. Fin. 1, 24: il lui interdit de se présenter sous ses yeux.    - in conspectu legum mori, Cic. Verr. 5, 170: mourir sous le regard (sous la vue) des lois.    - in conspectu Italiae, Cic. Verr. 5, 170: sous les yeux de l'Italie.    - cadere in conspectum, Cic.: échapper à la vue, être imperceptible.    - e conspectu amittere, Ter.: perdre de vue.    - quo longissime conspectum oculi ferebant, Liv. 1, 18, 8: du plus loin qu'on pouvait apercevoir.    - cf Cic. Dom. 100 ; Caes. BG. 5, 6, 5 ; BC. 3, 75, 2 ; Liv. 30, 24, 10. b - vue de l'esprit, examen.    - in conspectu animi aliquid ponere, Cic. de Or. 3, 161: mettre qqch sous les yeux de l'esprit.    - in hoc conspectu et cognitione naturae, Cic. Leg. 1, 61: dans cet examen et cette étude de la nature.    - ne in conspectu quidem relinqui, Cic. Fin. 5, 93: ne pas être laissé même à l'examen (= ne pas compter). c - vue d'ensemble, coup d'oeil d'ensemble.    - uno in conspectu omnia videre, Cic. Brut. 4, 15: voir tout d'un coup d'oeil.    - Cic. Leg. 3, 12; Gell. 17, 21, 1. d - apparition, présence.    - conspectu suo proelium restituit, Liv. 6, 8, 6 (cf. oblata species, 6, 8, 5): par sa présence il rétablit le combat.    - indignantes milites, quod conspectum suum hostes perferre possent, Caes. BG. 7, 19: les soldats indignés que l’ennemi pût, à une si courte distance, soutenir leur présence. g - aspect.    - vester, judices, conspectus et consessus iste, Cic. Planc. 2: cet aspect, juges, que présente votre réunion dans ce tribunal.    - cf. Cic. Pomp. 1; Fam. 16, 21. 7; Val. Max. 1, 6, 13; Curt. 6, 9, 2; Plin. Ep. 2, 11, 10.
    * * *
    [st1]1 [-] conspectus, a, um: a - part. passé de conspicio.    - quo conspecto Arabs quidam, gladium clipeo tegens, genibus regis advolvitur, Curt. 4, 6: en le voyant, un Arabe, cachant son épée derrière son bouclier, vient se jeter aux genoux du roi. b - visible, apparent.    - Liv. 22, 24, 5 ; 32, 5, 13, etc. c - qui attire les regards, remarquable.    - Virg. En. 8, 588 ; Liv. 45, 7, 3    - conspectior, Ov. M. 4, 796 ; Liv. 2, 5, 5 ; Tac. H. 4, 11. [st1]2 [-] conspectŭs, ūs, m.:    - dat. conspectu, Amm. 25, 10, 3. a - action de voir, vue, regard.    - in conspectum alicui se dare, Cic. Verr, 5, 86: s'offrir à la vue de qqn.    - in conspectum alicujus se committere, Cic. Verr. 4, 26: oser se présenter (se risquer) aux regards de qqn.    - in conspectu multitudinis, Caes. BG. 5, 56, 2: sous les yeux de la foule.    - eum venire in conspectum suum vetuit, Cic. Fin. 1, 24: il lui interdit de se présenter sous ses yeux.    - in conspectu legum mori, Cic. Verr. 5, 170: mourir sous le regard (sous la vue) des lois.    - in conspectu Italiae, Cic. Verr. 5, 170: sous les yeux de l'Italie.    - cadere in conspectum, Cic.: échapper à la vue, être imperceptible.    - e conspectu amittere, Ter.: perdre de vue.    - quo longissime conspectum oculi ferebant, Liv. 1, 18, 8: du plus loin qu'on pouvait apercevoir.    - cf Cic. Dom. 100 ; Caes. BG. 5, 6, 5 ; BC. 3, 75, 2 ; Liv. 30, 24, 10. b - vue de l'esprit, examen.    - in conspectu animi aliquid ponere, Cic. de Or. 3, 161: mettre qqch sous les yeux de l'esprit.    - in hoc conspectu et cognitione naturae, Cic. Leg. 1, 61: dans cet examen et cette étude de la nature.    - ne in conspectu quidem relinqui, Cic. Fin. 5, 93: ne pas être laissé même à l'examen (= ne pas compter). c - vue d'ensemble, coup d'oeil d'ensemble.    - uno in conspectu omnia videre, Cic. Brut. 4, 15: voir tout d'un coup d'oeil.    - Cic. Leg. 3, 12; Gell. 17, 21, 1. d - apparition, présence.    - conspectu suo proelium restituit, Liv. 6, 8, 6 (cf. oblata species, 6, 8, 5): par sa présence il rétablit le combat.    - indignantes milites, quod conspectum suum hostes perferre possent, Caes. BG. 7, 19: les soldats indignés que l’ennemi pût, à une si courte distance, soutenir leur présence. g - aspect.    - vester, judices, conspectus et consessus iste, Cic. Planc. 2: cet aspect, juges, que présente votre réunion dans ce tribunal.    - cf. Cic. Pomp. 1; Fam. 16, 21. 7; Val. Max. 1, 6, 13; Curt. 6, 9, 2; Plin. Ep. 2, 11, 10.
    * * *
        Conspectus, Nomen ex participio. Liu. Qu'on regarde fort attentivement, Qui est de grande monstre.
    \
        Nihilo mea turba, quam vllius conspectior erit. Liu. Je ne seray de rien mieulx accompaigné qu'un autre.
    \
        Supplicium conspectius. Liu. Qui fut d'autant plus regardé, et où il se trouva plus de gens.
    \
        Pars nulla conspectior capillis. Ouidius. Il n'y avoit rien plus beau, ne plus digne d'estre veu et regardé que les cheveux.
    \
        Platano conspectior. Ouid. Plus belle à veoir que, etc.
    \
        Conspectus, huius conspectus, Verbale, Significat aspectum. Le regard, La veue.
    \
        Vix e conspectu Siculae telluris in altum Vela dabant laeti. Virgil. A peine avoyent ils perdu la veue de la Sicile.
    \
        In conspectum aspicere. Plaut. Regarder devant soy.
    \
        In conspectu alicuius astare. Cic. Estre devant luy.
    \
        In conspectum cadere. Cic. Povoir estre veu.
    \
        In conspectu consedimus omnes. Cic. Vis à vis l'un de l'autre.
    \
        In medio conspectu consistere. Virgil. S'arrester au milieu de ceulx qui nous regardent.
    \
        In conspectum se dare. Cic. Se monstrer, Se mettre en veue.
    \
        E conspectu euolare. Cic. S'en aller vistement de devant.
    \
        Conspectus fit, Sub ab hominibus. Cic. Quand le peuple accourt pour veoir quelque chose de nouveau.
    \
        Fugere conspectum aliquorum. Cic. Ne se point vouloir trouver devant eulx, Fuir et eviter leur presence.
    \
        Prodire in conspectum alicuius. Plautus. Venir en la presence d'aucun.
    \
        Reddere conspectum alicuius. Virgilius. Remettre en veue, Faire revoir.
    \
        Quae est in oppidi conspectu. Varro. Au devant, et à la veue de la ville.
    \
        In conspectum alicuius venire. Cic. Se presenter à luy.
    \
        Conspectum alicuius vereri. Terent. Ne s'oser trouver devant aucun.
    \
        Vno in conspectu omnia videre. Cic. Devant soy, tout d'une veue.

    Dictionarium latinogallicum > conspectus

  • 8 incubator

    incŭbātŏr, ōris, m. [st2]1 [-] celui qui couche dans. --- Tert. Anim. 49. [st2]2 [-] possesseur illégitime, usurpateur. --- Mach. Somn. 1, 10 ; Cod. Th. 16, 10, 20.
    * * *
    incŭbātŏr, ōris, m. [st2]1 [-] celui qui couche dans. --- Tert. Anim. 49. [st2]2 [-] possesseur illégitime, usurpateur. --- Mach. Somn. 1, 10 ; Cod. Th. 16, 10, 20.
    * * *
        Incubator, pen. prod. incubatoris, Aliud verbale, m. g. vt Incubator aulae Siculae Dionysius. Macrobius. Tirant et injuste detenteur et usurpateur du royaume de Sicile.

    Dictionarium latinogallicum > incubator

  • 9 vix

    [st1]1 [-] vix, adv.: - [abcl][b]a - avec peine, difficilement, péniblement. - [abcl]b - à peine (quand il s'agit du temps).[/b]    - vix teneor quin rideam: j'ai peine à me retenir de rire.    - vix renforcé par aegre, vix (répété), saltem.    - vix aegreque (vix vixque): à grand-peine, bien péniblement, bien difficilement.    - vix aegreque amatorculos invenimus, Plaut.: nous avons bien de la peine à trouver de petits amoureux.    - illud vix saltem praecipiendum videtur, Quint. 6, 4, 15: il est à peu près superflu de recommander.    - vix... cum (et)...: à peine... que...    - vix ea dixerat cum: à peine avait-il dit ces mots que...    - vix... avec ellipse du corrélatif: cum, et.    - vix proram attigerat, rumpit Saturnia funem, Virg. En. 10, 659: à peine a-t-il atteint la proue que la Saturnienne rompt l'amarre.    - vix tandem sensi stolidus! Ter. And. 3, 1, 12: tout de même enfin j'ai ouvert les yeux!    - vix dum → vixdum. [st1]2 [-] vix (inusité), vicis, f. Prisc. → vicis.
    * * *
    [st1]1 [-] vix, adv.: - [abcl][b]a - avec peine, difficilement, péniblement. - [abcl]b - à peine (quand il s'agit du temps).[/b]    - vix teneor quin rideam: j'ai peine à me retenir de rire.    - vix renforcé par aegre, vix (répété), saltem.    - vix aegreque (vix vixque): à grand-peine, bien péniblement, bien difficilement.    - vix aegreque amatorculos invenimus, Plaut.: nous avons bien de la peine à trouver de petits amoureux.    - illud vix saltem praecipiendum videtur, Quint. 6, 4, 15: il est à peu près superflu de recommander.    - vix... cum (et)...: à peine... que...    - vix ea dixerat cum: à peine avait-il dit ces mots que...    - vix... avec ellipse du corrélatif: cum, et.    - vix proram attigerat, rumpit Saturnia funem, Virg. En. 10, 659: à peine a-t-il atteint la proue que la Saturnienne rompt l'amarre.    - vix tandem sensi stolidus! Ter. And. 3, 1, 12: tout de même enfin j'ai ouvert les yeux!    - vix dum → vixdum. [st1]2 [-] vix (inusité), vicis, f. Prisc. → vicis.
    * * *
        Vix, Aduerbium. Cic. A grand peine.
    \
        Vix aegre amatorculos inuenimus. Plaut. Encore à grand peine.
    \
        Vixdum dimidium dixeram, intellexerat. Terent. A grand peine avoye je dict la moitié que, etc.
    \
        Vixdum epistolam tuam legeram, quum ad me Curtius venit. Cic. A grand peine desja avoye je leu, etc.
    \
        Vix e conspectu Siculae telluris in altum Vela dabant laeti. Virgil. Incontinent que, A grand peine estoyent ils partis.
    \
        Vix ita tamen viuimus. Plaut. Encore à grand peine.
    \
        Vix est, vt, etc. Africanus. A grand peine peult il estre que, etc.

    Dictionarium latinogallicum > vix

  • 10 ambio

    amb-io, īvī, u. iī, ītum, īre (v. amb u. eo, wiewohl es nicht nach eo, sondern regelmäßig nach der vierten Konjugation flektiert wird: nur vom Imperf. auch ambibat b. Liv. 27, 18, 6. Ov. met. 5, 361. Plin. ep. 6, 33, 3. Tac. ann. 2, 19 u. arch. Plusqu.-Perf. ambissit = ambisset, Plaut. Amph. prol. 69 u. 71), I) herumgehen um etw., A) eig.: ut terram lunae cursus proxime ambiret, Cic.: curruque atrorum vectus equorum ambibat Siculae cautus fundamina terrae, Ov.: iubet a civibus urbem ambiri, Lucan. – insbes., meidend einen Ort umgehen, deviis plerumque itineribus ambiens patriam et declinans, Tac. ann. 6, 15. – B) übtr.: a) um etw. herumgehen, -laufen = etw. umgeben, insula, quam amnis Euphrates ambiebat, Vell.: muros turresque urbis praealtum mare ambiebat, Curt.: silvas profunda palus ambibat, Tac.: porticus, quis templum ambiebatur, Tac.: gemma pallida ambiente circulo aurei coloris, Plin.: densa circumstantium corona latissimum iudicium multiplici circulo ambibat, Plin. ep.: undique ambientibus ramis, Curt. – b) etw. »um etwas herumgehen od. laufen lassen« = mit etw. umgeben, plagis silvas, Ov.: vallum armis, mit Waffen umziehen (mit Soldaten umstellen), Tac.: propriis quaeque domus muris ambiretur, jedes Haus sollte rings seine eigenen Mauern haben, Tac.: clypei oras ambiit auro, faßte ein,
    ————
    Verg. – dah. im Bilde, insidiis quid nunc fallacibus ambit? umgarnt, Val. Flacc. 5, 631. – II) als Bittsteller herumgehen, A) bei mehreren, die etw. zu entscheiden haben, um ihre Stimme, ihr Fürwort sie angehen, bei ihnen anhalten, absol., vicatim ambire, Cic.: m. Acc. pers., amicos, den Fr. um den Bart gehen, Ter.: amicos per reges, Lampr.: singulos ex senatu, Sall.: m. Acc. rei, palmam histrionibus, Plaut. Amph. prol 69: opes, honores, Boëth. cons. phil. 3. metr. 8. v. 20. – m. ad u. Akk., ad id, quod agi videbatur, ambientes, zur Erreichung des fraglichen Gegenstandes, Liv. 2, 3, 6 (u. so Augustin. de civ. dei 5, 12): mit folg. ut u. Konj., Suet. Caes. 18, 2, od. m. folg. ne u. Konj., Suet. Aug. 31, 3. – insbes., von den Bewerbern um ein Amt, die von einem Bürger zum andern gingen und ihn um ihre Stimme baten, angehen um die Stimme, absol., Plaut. Amph. prol. 71. Cic. Phil. 11, 19. – m. Acc. des Amtes, quasi magistratum sibi ambiverit, Plaut. Amph. prol. 74. – im Passiv m. Nom. der Pers., populus facit eos (kürt die zu Ämtern), a quibus est maxime ambitus, Cic. Planc. 9: cives... mandant imperia, magistratus, ambiuntur, rogantur, Cic. de rep. 1, 47. – B) einen einzelnen bittend angehen, ihm nahen, sich an ihn wenden, um etw. zu erlangen, jmd. um etw. ersuchen, vitulam non blandius ambit torva parens, Claud.: u. so reginam affatu, der K. mit freundlichem Worte nahen,
    ————
    Verg.: conubiis ambire Latinum, die Werbung (um die Tochter) an L. richten, Verg.; vgl. pauci, qui ob nobilitatem plurimis nuptiis ambiuntur, mit denen um ihres Adels willen von allen Seiten Eheverbindungen gesucht werden, Tac.: te pauper ambit sollicitā prece ruris colonus, dir naht mit heißem Flehn, Hor.: ille unus ambiri, coli, ihn allein umdrängt (sucht), verehrt alles, Tac. – m. ad u. Akk., ambiendum mihi fuit ad angulos? quā prece? quibus sacramentis? Augustin. conf. 10, 42. – m. ut u. Konj., ambite, ut perveniatis ad eam, Augustin. serm. 391, 15. – m. Infin., ambis inhaerere etc., Augustin. ep. 26, 2: donec ultro ambiretur delatum ab Augusto consulatum accipere, Tac. ann. 2, 43; vgl. ambissent laudare diem, würden sich's als Ehre ausgebeten haben, Stat. silv. 1, 2, 254.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ambio

  • 11 elaboro

    ē-labōro, āvī, ātum, āre, I) intr. sich abmühen, sich eifrig bemühen, -anstrengen, es sich angelegen sein lassen, eifrig streben, sich bestreben, gew. m. in u. Abl. (s. Beier u. Heus. Cic. de off. 1, 1, 3), utroque in genere, Cic.: in litteris, Cic.: in quibus (elementis) et ipsis parum elaboratur, Tac. dial. – selten m. in (nach... hin) u. Akk., non in unam partem aliquam, sed in omnia, Quint. 2, 8, 8: m. Dat. Gerund., cui (aetati) docendae priores elaborarunt, Quint. 12, 11, 22. – m. folg. ut u. Konj., Cic. u.a.: in eo quoque elaborare, ut etc., Cic.: multum el., ut etc., Scrib.: nihil aeque elaboravit, quam ut etc., er ließ sich nichts so angelegen sein, Suet. – m. folg. Infin., breviores commentarios facere, Quint. 3, 8, 58 (Meister liest laboraverunt): alqd perfecte discere, Augustin. conf. 4, 3. – absol., Q. Cic. de pet. cons. 24. – II) tr. etw. ins Werk setzen, betreiben, bearbeiten, ausarbeiten, bereiten, a) im allg.: Aegina candelabrorum superficiem duntaxat elaboravit, sicut Tarentum scapos, Plin.: si (poëtae) dignum aliquid elaborare et efficere velint, Tac. dial.: non Siculae dapes dulcem elaborabunt saporem, verschaffen, Hor.: quicquid ars ulla luxuriae elaboravit, Sen. – im Passiv, dextrum (brachium portus) elaboratur, ist im Werke, ist im Werden begriffen, Plin. ep.: in ingenio quoque, sicut in agro, quamquam diu serantur atque elaborentur,
    ————
    gratiora tamen, quae sua sponte nascuntur, Tac. dial.: sic habeto, quicquid elaborari aut effici potuerit ad istorum benevolentiam conciliandam, summo studio me consecutum esse, Cic.: praeterea elaboratam hanc artem Etruriae, Plin.: elaboratum a parentibus imperium, Iustin.: causae diligenter elaboratae et tamquam elucubratae, Cic.: Panegyricus Isocratis decem annis elaboratus, Quint. – b) insbes., Partic. ēlabōrātus, a, um, α) herausgeputzt, cum incederet elaboratus ad speciem, Macr. sat. 3, 13, 5. – β) sorgfältig ausgearbeitet, versus ornati elaboratique, Cic.: übtr., v. Redner, Corvinus in verbis magis elaboratus, durchgebildeter, Tac. dial. – im Ggstz. zum Natürlichen = gekünstelt, gesucht, el. concinnitas, Cic.: nihil arcessiti et elaborati, Quint.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > elaboro

  • 12 inclemens

    in-clēmēns, mentis, unglimpflich, schonungslos, unerbittlich streng, non senatus inclementior fuit, quam vos universi, Cic.: dictator, Liv.: inclementiori verbo appellare, Liv.: aulae Siculae inclementissimus incubator, Macr.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > inclemens

  • 13 ambiō

        ambiō (imperf. ambibat, O., L., Ta.), īvī and iī, ītus, īre    [ambi + eo], to go round, go about: terram lunae cursus: Siculae fundamina terrae, O.—To surround, encircle, encompass: ambitae litora terrae, O.: Thracam ambiat Hebrus, H.: moenia, Quae flammis ambit amnis, V.: vallum armis, Ta. —Fig., to canvass for votes: singulos ex senatu, S.: ambiuntur, rogantur cives.—To secure by canvassing, win by solicitation, entreat, solicit, court: senis amicos, T.: connubiis Latinum, V.: te prece, H.: nuptiis ambiri, to be sought in marriage, Ta.
    * * *
    ambire, ambivi, ambitus V
    go round, visit in rotation, inspect; solicit, canvass; circle, embrace

    Latin-English dictionary > ambiō

  • 14 fundāmen

        fundāmen inis, n    [2 fundo], a foundation: fundamine magno Res Romana valet, O.— Plur: ponere fundamina, V.: Siculae terrae, O.: rerum, O.
    * * *

    Latin-English dictionary > fundāmen

  • 15 sīcula

        sīcula ae, f dim.    [sica], a little dagger.— Poet., the penis, Ct.
    * * *
    small dagger; penis

    Latin-English dictionary > sīcula

  • 16 ambio

    amb-ĭo, īvi, and ii, ītum, 4, v.n. and a. (although from the root eo, it is regularly conjugated throughout; hence part. perf. ambītus; but ambitio and 2. ambĭtus follow the quantity of the simple verb, eo, ĭtum; in the imperf. ambiebat;

    also ambibat,

    Ov. M. 5, 361; cf. Prisc. p. 910 P.; Zumpt, Gram. § 215).
    I.
    Lit.: aliquid, to go round or about a thing (syn. circumeo):

    ut terram lunae cursus proxime ambiret,

    Cic. Tim. 9:

    ambibat Siculae cautus fundamina terrae,

    Ov. M. 5, 361:

    jubet urbem ambiri,

    Luc. 1, 592.—
    II.
    Transf.
    A.
    To surround, encircle, encompass (syn.:

    circumdo, cingo): insula, quam amnis Euphrates ambiebat,

    Vell. 2, 101:

    ambitae litora terrae,

    Ov. M. 1, 37:

    Thracam nec purior ambiat Hebrus,

    Hor. Ep. 1, 16, 13; Verg. A. 6, 550 (cf. Sen. Ben. 4, 5: flumina campos cingentia;

    v. ambitus, I.): funiculus ambiebat gyrum ejus,

    Vulg. 2 Par. 4, 2:

    muros praealtum mare ambiebat,

    Curt. 4, 2; so Tac. A. 1, 68; 15, 43; Suet. Aug. 95:

    (clipei) oras ambiit auro,

    Verg. A. 10, 243:

    ambiente (gemmam) circulo coloris aurei,

    Plin. 37, 10, 60, § 166:

    Judam suo ambiebat exercitu,

    Vulg. 2 Par. 13, 13.—
    B.
    T. t. to designate the manner in which candidates for office sought to procure votes (v. ambitio), to go round after, to solicit, canvass for votes (syn. peto):

    virtute ambire oportet, non fautoribus,

    Plaut. Am. prol. 18:

    quod si comitia placet in senatu habere, petamus, ambiamus,

    Cic. Phil. 11, 8:

    ambiuntur, rogantur,

    id. Rep. 1, 31; id. Planc. 4:

    singulos ex senatu ambiundo nitebantur, ne etc.,

    Sall. J. 13, 8.—With acc. of the office:

    magistratum sibi,

    Plaut. Am. prol. 74.—
    C.
    In gen., to solicit one for something, for his favor, friendship, etc., to strive for, seek to gain (syn.:

    peto, sector): qui ambīssent palmam histrionibus,

    Plaut. Am. prol. 69: nisi senis amicos oras, ambis, * Ter. And. 2, 2, 36:

    reginam ambire affatu,

    Verg. A. 4, 284:

    conubiis ambire Latinum,

    id. ib. 7, 333:

    te pauper ambit sollicitā prece Ruris colonus,

    Hor. C. 1, 35, 5:

    ambiebat Jason summum sacerdotium,

    Vulg. 2 Macc. 4, 7.—With ut or ne:

    ambienti, ut legibus solveretur,

    Suet. Caes. 18:

    ambirent multi, ne filias in sortem darent,

    id. Aug. 31.—With inf.:

    donec ultro ambiretur consulatum accipere,

    Tac. A. 2, 43:

    pauci, qui ob nobilitatem plurimis nuptiis ambiuntur,

    Tac. G. 18.

    Lewis & Short latin dictionary > ambio

  • 17 elaboro

    ē-lăbōro, āvi, ātum, 1, v. n. and a.
    I.
    Neutr., to labor, endeavor, exert one's self, take pains either successfully or perseveringly = eniti (class.; most freq. in Cic.).— Constr. with ut, in aliqua re, in aliquid, with acc. and inf. as object, or absol.
    (α).
    With ut:

    enitere, elabora, vel potius eblandire, effice, ut, etc.,

    Cic. Att. 16, 16 C, § 12; id. Q. Fr. 1, 1, 14 fin.; id. de Or. 2, 72 fin.; Q. Cic. Petit. Cons. 5, 18 (twice); and pass. impers.:

    aperte elaboratur, ut verba verbis respondeant,

    Cic. Or. 12, 38.—
    (β).
    In aliqua re (so in Cic. most freq.):

    elaborant (senes) in iis, quae, etc.,

    Cic. de Sen. 7, 24 Gernh.; 8, 26; 11, 38; id. Tusc. 1, 1, 1; id. de Or. 1, 3; 1, 5, 18; id. Or. 16 fin.; id. Off. 1, 1, 3; id. Agr. 2, 25 fin.; id. Div. in Caecil. 12, 39; id. Fam. 2, 6 fin. al.; Quint. 5, 10, 119; and pass. impers., Tac. Or. 29.—

    Also in eo (iis), ut, etc.,

    Cic. Fin. 1, 4; Quint. 4, 1, 45.—
    (γ).
    In aliquid (very seldom):

    ei non in unam partem aliquam, sed in omnia elaborandum est,

    Quint. 2, 8, 8; cf.:

    totis mentibus huc tendamus, in hoc elaboremus,

    id. 12, 1, 31, v. Spald. N. cr.
    * (δ).
    With acc. and inf. as object:

    (declamatores) breviores commentarios facere elaborarunt,

    Quint. 3, 8, 58.—
    (ε).
    Absol. (very rare), Q. Cic. Petit. Cons. 6, 24; so Dom. Afer. in Quint. 6, 3, 68:

    arte,

    Vulg. Sap. 14, 19.—
    II.
    Act., to labor on, take pains with, to work out, elaborate (so for the most part only in the pass., and esp. freq. since the Aug. period):

    quicquid elaborari aut effici potuerit ad istorum benevolentiam conciliandam,

    Cic. Fam. 9, 16:

    in ingenio quoque, sicut in agro, quamquam diu serantur atque elaborentur,

    Tac. Or. 6 fin.:

    a Graecis elaborata dicendi vis atque copia,

    Cic. Brut. 7, 26:

    causae diligenter elaboratae et tamquam elucubratae,

    carefully elaborated, id. ib. 90 fin.; cf. in the part. perf., id. de Imp. Pomp. 1, 1; id. Cael. 19, 45; Quint. 4, 1, 54; 8, 3, 12; Hor. Epod. 14, 12 al.:

    elaboratum a parentibus imperium,

    acquired by the labors of, Just. 1, 2, 11.—In the act.:

    candelabrorum superficiem,

    Plin. 34, 3, 6, § 11:

    non Siculae dapes Dulcem elaborabunt saporem,

    Hor. C. 3, 1, 19.—
    B.
    In rhet.: ēlăbōrātus, a, um, P. a., sometimes with the accessory notion of overdoing, elaborate:

    elaborata concinnitas,

    Cic. Or. 25, 84:

    nihil arcessiti et elaborati,

    Quint. 12, 10, 40.

    Lewis & Short latin dictionary > elaboro

  • 18 fertilitas

    fertĭlĭtas, ātis, f. [fertilis], fruitfulness, fertility, abundance.
    I.
    Lit., of plants and animals (class.): quae sit vel sterilitas agrorum vel fertilitas futura, * Cic. Div. 1, 57, 131:

    loci,

    Caes. B. G. 2, 4, 1:

    terrae,

    Quint. 2, 19, 2; cf.:

    terrae (Siculae),

    Ov. M. 5, 481:

    frugum et vitium olearumque,

    Plin. 3, 5, 6, § 41:

    metallorum,

    id. 3, 20, 24, § 138. —Of animal fruitfulness:

    (Rhea) indoluit fertilitate suā,

    Ov. F. 4, 202: barbara, i. e. of the Oriental women, Poët. ap. Cic. Tusc. 2, 15, 36:

    animalium ad generandum,

    Plin. 8, 42, 66, § 164.—
    II.
    Trop.:

    artis ejus (Protogenis) summa intentio, et ideo minor fertilitas,

    Plin. 35, 10, 36, § 101; Sedul. 4, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > fertilitas

  • 19 fundamen

    fundāmen, ĭnis, n. [2. fundo], a foundation ( poet. for the class. fundamentum; mostly in plur.):

    ponere fundamina,

    Verg. G. 4, 161:

    Siculae terrae,

    Ov. M. 5, 361:

    rerum,

    id. ib. 15, 433; id. F. 4, 835.—In sing.:

    fundamine magno res Romana valet,

    Ov. M. 14, 808; Hier. Gal. 4, 1; 2.

    Lewis & Short latin dictionary > fundamen

  • 20 incubator

    incŭbātor, ōris, m. [id.].
    I.
    One who lies in any place (post-class.): fani, one who sleeps in a temple, Tert. Anim. 49.—
    II.
    An oppressive or unlawful possessor:

    inclementissimus aulae Siculae Dionysius,

    Macr. Somn. Scip. 1, 10:

    imperii tyrannus dicitur,

    Serv. ad Verg. A. 7, 266.

    Lewis & Short latin dictionary > incubator

См. также в других словарях:

  • Bicarinātae sicŭlae — Bicarinātae sicŭlae, doppelte kahnförmige Schötchen …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Тодаро, Агостиньо — Агостиньо Тодаро итал. Agostino Todaro Дата рождения: 14& …   Википедия

  • Тодаро, Агостино — Агостиньо Тодаро итал. Agostino Todaro …   Википедия

  • Giovanni Gussone — (* 8. Februar 1787 in Villamaina, Provinz Avellino, Italien; † 14. Januar 1866 in Neapel, Italien) war ein italienischer Botaniker. Sein offizielles botanisches Autorenkürzel lautet „Guss.“. Leben …   Deutsch Wikipedia

  • Giovanni Gussone — Giovanni Gussone. Giovanni Gussone est un botaniste italien, né le 8 février 1787 à Villamaina et mort le 14 janvier 1866 à Naples. Il étudie la médecine à l’université de Naples où il est diplômé en 1811. Il décide d’abandonner la carrière de… …   Wikipédia en Français

  • Giovanni Gussone — Nacimiento 8 de febrero …   Wikipedia Español

  • Гуссоне, Джованни — Джованни Гуссоне итал. Giovanni Gussone Дата рождения: 8 февраля 1787(1787 02 08) …   Википедия

  • Damocles — For other uses, see Damocles (disambiguation). In Richard Westall s Sword of Damocles, 1812, the boys of Cicero s anecdote have been changed to maidens for a neoclassical patron, Thomas Hope. Damocles ( …   Wikipedia

  • Karel Presl — Karel Borivoj Presl Nacimiento 17 de febrero 1794 Praga …   Wikipedia Español

  • Vincenzo Tineo — Jardín Botánico de Palermo …   Wikipedia Español

  • Saba Malaspina — Saba Malaspina, Dechant von Malta u. päpstlicher Schreiber in der letzten Hälfte des 13. Jahrh.; schr.: Res siculae, herausgeg. von Steph. Balazius in Miscellanea Th. 7, von P. Burmann in Thesaur. Siciliae Th. 5, von Caruso in Bibl. hist.… …   Pierer's Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»